یادگیری مبتنی بر تیم؛ شیوه ای نوین در آموزش برنامه های ادغام یافته پزشکی: تجربه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: بازنگری برنامه های درسی در دانشگاه های علوم پزشکی و تدوین برنامه های ادغام یافته، موجب اصلاح روش های آموزشی و افزایش گرایش دانشگاه ها به کاربرد روش های آموزشی فعال و دانشجو محور، نظیر یادگیری مبتنی بر تیم شده است. این مقاله به توصیف تجربه ای از اجرا و نتایج ارزشیابی روش یادگیری مبتنی بر تیم از دیدگاه دانشجویان می پردازد. روش ها: این مطالعه اقدام پژوهی با روش نمونه گیری سرشماری، با همکاری 187 دانشجوی پزشکی ورودی 1390 دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 1390-1391 در برنامه ادغام یافته علوم پایه (پزشکی 90) اجرا گردید. پس از توجیه دانشجویان و تقسیم آنها به گروه های کوچک تر، مراحل یادگیری مبتنی بر تیم شامل: آزمون های آمادگی، استیناف، تکلیف گروهی و ارزیابی همتایان در 15 درصد از کلاس های هر بلوک، اجرا گردید. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه فرم ثبت مشاهدات و پرسشنامه محقق ساخته بود. تحلیل نتایج پرسشنامه با استفاده از آمار توصیفی انجام گرفت. نتایج: 8/63 درصد از دانشجویان یادگیری تیمی را روش مناسبی برای یادگیری عمیق ذکر کرده اند. 2/46 درصد ایشان سؤالات مطرح شده در جلسات را مناسب می دانستند، از نظر 7/51 درصد، تکالیف تیمی باعث تسهیل یادگیری دانشجویان شده است و 5/60 درصد اعتقاد داشتند که نحوه اداره جلسات مناسب بوده است. یافته های حاصل از مشاهده نشان داد که دانشجویان برای شرکت در بحث گروهی جای خود را تغییر می دادند یا حتی سر پا می ایستادند و خوب گوش می کردند، از یکدیگر سؤال می پرسیده و برای دفاع از پاسخ هایشان سریعاً به منابع ارجاع می دادند. بعضی به علت افزایش بار مطالعه با این روش مخالفت می کنند. نتیجه گیری: به نظر می رسد یادگیری مبتنی بر تیم باعث افزایش یادگیری عمیق و تسهیل یادگیری در بیش از نیمی از دانشجویان شده است. همچنین باعث افزایش مشارکت دانشجویان در کلاس درس شده و شاید به علت تعاملاتی که بین دانشجویان ایجاد می کند، بر ارتقای مهارت های ارتباطی دانشجویان پزشکی مؤثر باشد. لذا پیشنهاد می گردد از روش یادگیری مبتنی بر تیم در کنار سایر روش های تدریس، در آموزش رشته های علوم پزشکی استفاده گردد.